بخش دوم از دانشنامه قرآن کریم، 57 سوره آخر قرآن کریم

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ (١) (اى رسول ما) خدا سخن آن زن را كه درباره شوهرش با تو به مجادله برخاسته و شكوه او به خدا مى‏برد محققا شنيد و گفتگوهاى شما را نيز خدا مى‏شنود كه خدا البته شنوا و بيناست. (اوس بن صامت با زن خود خوله بنت ثعلبه ظهار كرد يعنى گفت: «تو بر من چون مادرى». و اين كار در حكم طلاق و حرمت آور بود. زن نزد رسول آمد و حكم پرسيد. رسول حكم به حرمت فرمود. زن باز مجادله كرد و آخر گفت: من به خدا شكوه مى‏كنم از تنهايى و غربت خود. و آيه بعد راجع به حكم ظهار نازل شد و بر اين فعل حرام كفّاره معيّن گرديد). (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (١) هر چه در آسمانها و زمين است همه به تسبيح و ستايش يكتا خداى عالم كه مقتدر و حكيم است مشغولند. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (١) اى كسانى كه به خدا ايمان آورده‏ايد، هرگز نبايد كافران را كه دشمن من و شمايند ياران خود برگرفته و طرح دوستى با آنها افكنيد در صورتى كه آنان به كتابى كه بر شما آمد يعنى قرآن حق سخت كافر شدند، رسول خدا و شما مؤمنان را به جرم ايمان به خدا از وطن خود آواره مى‏كنند، پس نبايد اگر شما براى جهاد در راه من و طلب رضا و خشنودى من بيرون آمده‏ايد پنهانى با آنها دوستى كنيد، و من به اسرار نهان و اعمال آشكار شما داناترم، و هر كه از شما چنين كند سخت به راه ضلالت شتافته است. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (١) هر چه در آسمانها و زمين است همه به تسبيح و ستايش خداى عالم كه مقتدر و حكيم است مشغولند. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (١) هر چه در آسمانها و زمين است همه به تسبيح و ستايش خدا كه پادشاهى منزّه و پاك و مقتدر و حكيم است مشغولند. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ (١) (اى رسول ما) چون منافقان رياكار نزد تو آيند گويند كه ما به يقين و حقيقت گواهى مى‏دهيم كه تو رسول خدايى و خدا مى‏داند كه تو رسول اويى و خدا هم گواهى مى‏دهد كه منافقان سخن دروغ مى‏گويند. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (١) هر چه در آسمانها و زمين است همه به تسبيح و ستايش خدا مشغولند كه سلطنت ملك هستى و ستايش (اهل عالم) براى اوست و او بر هر چيز تواناست. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلا يَخْرُجْنَ إِلا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا (١) الا اى پيغمبر گرامى (امت را بگو) هر گاه زنان را طلاق دهيد به وقت عدّه آنها (يعنى در زمان پاكى از خون حيض كه در آن پاكى هم نزديكى با آنها نكرده‏ايد) طلاق دهيد و زمان عدّه را (مدت سه پاكى) بشماريد، و از خدا كه آفريننده شماست بترسيد. و آن زنان را (تا در عدّه‏اند) از خانه بيرون مكنيد و آنان نيز (بدون ضرورت) بيرون نروند مگر آنكه كار زشتى آشكار مرتكب شوند. و اين احكام حدود شرع خداست و هر كس از حدود الهى تجاوز كند به خويشتن ستم كرده است. تو ندانى شايد خدا (پس از طلاق) كارى از نو پديد آرد (يعنى ميل رجوع در شما حادث گرداند). (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضَاةَ أَزْوَاجِكَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (١) اى پيغمبر گرامى براى چه آن را كه خدا بر تو حلال فرمود تو بر خود حرام مى‏كنى تا زنانت را از خود خشنود سازى؟ در صورتى كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است (بر هيچ كس خصوص بر تو رسول گراميش سخت نخواهد گرفت. در تفسير وارد است كه روزى حَفْصه با اجازه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به خانه پدرش عمر رفت، پيغمبر با ماريه در حجره حَفْصه خلوت كرد. ناگه او رسيد و غوغا انگيخت كه تو در حجره من با كنيزى خلوت كردى و آبروى مرا نزد زنانت بردى. حضرت براى خشنودى او فرمود: من ماريه را بر خود حرام كردم ولى اين سرّ نزد تو است با هيچ كس مگوى. او به فور عايشه را هم آگه ساخت، او هم با رسول راجع به ماريه گفتگو كرد. حضرت سوگند خورد كه ماريه را ترك گويد. آن دو زن شاد شدند و اين آيه نازل گرديد). (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (١) بزرگوار خدايى كه سلطنت ملك هستى به دست قدرت اوست و بر همه چيز تواناست. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ (١) ن (قسم به نون كه شايد نام نور و ناصر حق يا لوح نور خداست) و قسم به قلم (علم فعلى ازلى) و آنچه (تا ابد در لوح محفوظ عالم) خواهند نگاشت. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان الْحَاقَّةُ ﴿1﴾ ‏ رخداد راستین ! ‏

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾ ‏ خواستاری ( از روی تمسخر ) درخواست عذابی كرد كه به وقوع می‌پیوندد . ‏

سُوۡرَةُ نُوح . بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا …

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا (١) (اى رسول ما) بگو: مرا وحى رسيده كه گروهى از جنّيان (آيات قرآن را هنگام قرائت من) استماع كرده‏اند و پس از شنيدن گفته‏اند كه ما از قرآن آيات عجيبى شنيديم. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ (١)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (١) الا اى رسولى كه خود را به لباس (حيرت و فكرت) در پيچيده‏اى. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (١) چنين نيست (كه كافران پنداشتند) قسم به روز (بزرگ) قيامت. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان هَلْ أَتَى عَلَى الإنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا (١) آيا بر انسان روزگارانى نگذشت كه چيزى هيچ لايق ذكر نبود؟ (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان وَالْمُرْسَلاتِ عُرْفًا (١) قسم به رسولانى كه از پى هم (بر خير و سعادت خلق) فرستاده شدند. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ (١) (مردم) از چه خبر مهمى پرسش و گفتگو مى‏كنند؟ (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا (١) قسم به فرشتگانى كه (جان كافران را) به سختى بگيرند. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان عَبَسَ وَتَوَلَّى (١) عبوس و ترشرو گشت. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ (١) هنگامى كه آفتاب تابان تاريك شود. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ (١) هنگامى كه آسمان شكافته شود. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ (١) واى به حال كم فروشان. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنشَقَّتۡ (١) هنگامى كه آسمان شكافته شود. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡبُرُوجِ (١)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان وَٱلسَّمَآءِ وَٱلطَّارِقِ (١) قسم به آسمان و طارق آن. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى (١) (اى رسول ما) نام خداى خود را كه برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاكى ياد كن. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان هَلۡ أَتَٮٰكَ حَدِيثُ ٱلۡغَـٰشِيَةِ (١) (اى رسول ما) آيا خبر هولناك قيامت و بليّه عالم گير محشر بر تو حكايت شده است؟ (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان وَالْفَجْرِ (١) قسم به صبحگاه (هنگامى كه خدا جهان را به نور خورشيد تابان روشن مى‏سازد). (1)

سُوۡرَةُ البَلَد . بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان لَآ أُقۡسِمُ بِہَـٰذَا …

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَٮٰهَا (١) سوگند به آفتاب و روشنى‏اش به هنگام چاشت، (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ (١) سوگند به شب آن گاه كه جهان را در خود فرو پوشد، (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان وَٱلضُّحَىٰ (١) سوگند به آغاز روز، (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان أَلَمۡ نَشۡرَحۡ لَكَ صَدۡرَكَ (١) آيا سينه‏ات را برايت نگشوديم؟ (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان وَٱلتِّينِ وَٱلزَّيۡتُونِ (١) سوگند به انجير و زيتون، (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِى خَلَقَ (١) بخوان به نام پروردگارت كه بيافريد. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان إِنَّآ أَنزَلۡنَـٰهُ فِى لَيۡلَةِ ٱلۡقَدۡرِ (١) ما در شب قدرش نازل كرديم. (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ (١) كافران اهل كتاب و مشركان دست برندارند تا برايشان برهانى روشن بيايد: (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا (١) آن گاه كه زمين لرزانده شود به سخت‏ترين لرزه‏هايش، (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان وَٱلۡعَـٰدِيَـٰتِ ضَبۡحً۬ا (١) سوگند به اسبان دونده‏اى كه نفس نفس مى‏زنند، (1)

ٱلۡقَارِعَةُ (١) Hari Kiamat. (1) مَا ٱلۡقَارِعَةُ (٢) apakah hari Kiamat itu? (2)

أَلۡهَٮٰكُمُ ٱلتَّكَاثُرُ (١) Bermegah-megahan telah melalaikan kamu، (1)

وَٱلۡعَصۡرِ (١) Demi masa، (1) إِنَّ ٱلۡإِنسَـٰنَ لَفِى خُسۡرٍ (٢) Sesungguhnya manusia itu benar-benar berada dalam kerugian. (2)

وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (١) Kecelakaanlah bagi setiap pengumpat lagi pencela (1)

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصۡحَـٰبِ ٱلۡفِيلِ (١) Apakah kamu tidak memperhatikan bagaimana Tuhanmu telah bertindak terhadap tentara bergajah? (1)

لِإِيلَـٰفِ قُرَيۡشٍ (١) Karena kebiasaan orang-orang Quraisy (1)

أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِى يُكَذِّبُ بِٱلدِّينِ (١) Tahukah kamu (orang) yang mendustakan agama؟ (1)

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداى بخشاينده مهربان إِنَّآ أَعۡطَيۡنَـٰكَ ٱلۡكَوۡثَرَ (١)

قُلۡ يَـٰٓأَيُّہَا ٱلۡڪَـٰفِرُونَ (١) Katakanlah: "Hai orang-orang yang kafir، (1)

إِذَا جَآءَ نَصۡرُ ٱللَّهِ وَٱلۡفَتۡحُ (١) Apabila telah datang pertolongan Allah dan kemenangan، (1)

تَبَّتۡ يَدَآ أَبِى لَهَبٍ۬ وَتَبَّ (١) Binasalah kedua tangan Abu Lahab dan sesungguhnya dia akan binasa. (1)

قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ (١) Katakanlah: "Dia-lah Allah, Yang Maha Esa، (1)

قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ (١) Katakanlah: "Aku berlindung kepada Tuhan (yang memelihara dan menguasai) manusia، (1)

قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ (١) Katakanlah: "Aku berlindung kepada Tuhan Yang Menguasai subuh، (1)