شکر پروردگار

 مَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ  وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌ حَمِيد  (لقمان ۱۲)

هر كه سپاس گويد به سود خود سپاس گفته و هر كه ناسپاسى كند خدا بى‏نياز و ستودنى است.

یکی از راه های داشتن برکت و حیات طیبه شکر نعمت های خداست. فکر کردن درباره آنچه خدا به شما عنایت کرده و شکر آن را گفتن باعث می شود انسان به آنچه به او عطا شده خوشنود و قانع گردد و همین خوشنودی از زندگی و دیدن خوبی ها در اطرافش باعث زیاد شدن و ابقای آن نعمت می گردد.

لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيد (ابراهیم ۷)

اگر مرا سپاس گوييد، بر نعمت شما مى‏افزايم و اگر كفران كنيد، بدانيد كه عذاب من سخت است.

اما اگر شکر و قدردانی فراموش شود آن نعمت و نعمت های دیگر نیز ار کف انسان می رود. از بزرگترین این نعمت ها توفیق انفاق و بخشش است. هنگامی که انسان با شکر و قناعت چشم بر آنچه دیگری دارد بپوشد، قادر به دیدن نیازمند می شود و به راحتی می تواند از آنچه زیاد تر(از برای توفیق بخشش و دستگیری از طرف خداوند ) به او عطا گردیده، گذشت کند. از این رو نعمت انفاق در راه خدا به او داد می شود.

اما همواره در طلب دنیا بودن هم توفیق بخشش را از کف می برد و هم آرامش که متعاقبا با تلاش بیش از اندازه برای کسب روزیی که مقدر او نیست نعمت سلامت را از دست داده و حتی ممکن است رزق خود را به حرام آلوده گرداند.

انسان در قبال نعمت های خداوند مستلزم شکر از راه های مختلف است. ساده ترین شکرها، شکر زبانی است که خداوند رازق خداپرستان را به این شکر از پی خوردن هر طعامی امر کرده است.

فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلالًا طَيِّباً وَ اشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (نحل ۱۱۴)

پس، از آن چه خداوند حلال و پاكيزه روزى كرده بخوريد، و بر نعمت خداوند شكر كنيد، اگر تنها او را عبادت مى‏كنيد.

از این رو بزرگان خداوند را در قبل و بعد تناول غذا اینگونه یاد می کردند.

قبل از خوردن

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم بارِک لَنا فی ما رَزَقتُنا و قِنا عذاب النار.

خداوندا، در آنچه به ما رزق دادی  برکت ده و ا را از آتش دوزخ نجات بخش.

بعد ار غدا

الحمدُ لِالله الذی اطعَمَنا وَ سَقانا و جَعلنا مُسلِمین.

شکر مخصوص خدایی است که ما را اطعام و سیراب کرد و ما را از مسلمانان قرار داد.