سُوۡرَةُ لهب / المَسَد
.
بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداى بخشاينده مهربان
تَبَّتۡ يَدَآ أَبِى لَهَبٍ۬ وَتَبَّ (١)
دستهاى ابو لهب بريده باد و هلاك بر او. (۱)
مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُ ۥ وَمَا ڪَسَبَ (٢)
دارايى او و آنچه به دست آورده بود به حالش سود نكرد. (۲)
سَيَصۡلَىٰ نَارً۬ا ذَاتَ لَهَبٍ۬ (٣)
زودا كه به آتشى شعلهور درافتد. (۳)
وَٱمۡرَأَتُهُ ۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ (٤)
و زنش هيزمكش است. (۴)
فِى جِيدِهَا حَبۡلٌ۬ مِّن مَّسَدِۭ (٥)
و بر گردن ريسمانى از ليف خرما دارد. (۵)