سوره المزمل

سُوۡرَةُ المُزمّل

.
بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان

يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ (١)

الا اى رسولى كه در جامه (فكرت و خاموشى) خفته‏اى. (۱)

قُمِ اللَّيْلَ إِلا قَلِيلا (٢)

(هان) شب را (به نماز و طاعت خدا) برخيز مگر كمى. (۲)

نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلا (٣)

كه نصف يا چيزى كمتر از نصف باشد (به استراحت پرداز). (۳)

أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلا (٤)

يا چيزى بر نصف بيفزا و به تلاوت آيات قرآن با توجه كامل مشغول باش. (۴)

إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلا ثَقِيلا (٥)

ما كلام بسيار سنگين (و گرانمايه قرآن) را بر تو القا مى‏كنيم. (۵)

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلا (٦)

البته نماز شب (و دعا و ناله سحر) بهترين شاهد اخلاص و صفاى قلب و دعوى صدق ايمان است. (۶)

إِنَّ لَكَ فِي اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلا (٧)

تو را روز روشن (در طلب روزى) وقت كافى و فرصت وسيع است. (۷)

وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلا (٨)

و (دايم در شب و روز) نام خدا را ياد كن و به كلى از غير او علاقه ببر و به او پرداز. (۸)

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لا إِلَهَ إِلا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلا (٩)

همان خداى مشرق و مغرب عالم كه جز او هيچ خدايى نيست او را بر خود وكيل و نگهبان اختيار كن. (۹)

وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلا (١٠)

و بر طعن و ياوه‏گويى كافران و مكذّبان صبور و شكيبا باش و به طرزى نيكو (كه مقتضاى مدارا و حلم و بزرگوارى است) از آنان دورى گزين. (۱۰)

وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلا (١١)

و كار آن كافران مغرور نعمت و مال (حرام) را به من واگذار و اندك زمانى به آنها مهلت ده (تا وقت انتقام به زودى فرا رسد). (۱۱)

إِنَّ لَدَيْنَا أَنْكَالا وَجَحِيمًا (١٢)

كه البته نزد ما غل و زنجير عذاب و آتش دوزخ مهيّاست. (۱۲)

وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا (١٣)

و طعامى كه (از فرط غصه و اندوه) گلوگير آنها مى‏شود و عذاب دردناك بر آنهاست. (۱۳)

يَوْمَ تَرْجُفُ الأرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَهِيلا (١٤)

آن روزى كه زمين و كوه‏ها به لرزه درآيد و كوه‏ها تلّ ريگى شود و چون موج روان گردد. (۱۴)

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولا (١٥)

ما به شما (امت آخر زمان) رسولى فرستاديم كه شاهد اعمال (و حجت كامل) شماست چنان كه بر فرعون هم رسول فرستاديم. (۱۵)

فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلا (١٦)

تا فرعون نافرمانى آن رسول كرد ما هم او را به قهر و انتقام سخت بگرفتيم. (۱۶)

فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا (١٧)

پس اگر كافر شويد چگونه (از عذاب حق) نجات يابيد در روزى كه كودك از هول و سختى آن پير شود؟ (۱۷)

السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولا (١٨)

و آسمان از وحشت آن شكافته شود و وعده الهى به وقوع انجامد. (۱۸)

إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلا (١٩)

اين آيات (قرآن) براى تذكر و يادآورى فرستاده شد تا هر كه بخواهد راهى به سوى خداى خود پيش گيرد. (۱۹)

إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الأرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لأنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (٢٠)

خدا به حال تو آگاه است كه تو و جمعى هم از آنان كه با تواند (اغلب) نزديك دو ثلث يا نصف يا (لا اقل) ثلث شب را هميشه به طاعت و نماز مى‏پردازيد، و خدا (گردش) شب و روز را مقدّر مى‏كند، خدا مى‏داند كه شما هرگز تمام ساعات شب را (به عبادت) ضبط نخواهيد كرد لذا از شما (اوقات خواب و كارهاى ديگر را) در گذشت تا هر چه (از شب را بى‏مشقت و) آسان است به تلاوت قرآن پردازيد. خدا بر احوال شما آگاه است كه برخى مريض و ناتوانند و برخى به سفر از كرم خدا روزى مى‏طلبند و برخى در راه خدا به جنگ و جهاد مشغولند، پس در هر حال آنچه ميسّر و آسان باشد به قرائت قرآن پردازيد و نماز به پا داريد و زكات مالتان (به فقيران) بدهيد و به خدا قرض نيكو دهيد (يعنى براى خدا به محتاجان احسان كنيد و قرض الحسنه دهيد)، و هر عمل نيك براى آخرت خود پيش فرستيد (پاداش) آن را البته نزد خدا بيابيد و آن اجر و ثواب آخرت (كه بهشت ابد است، از متاع دنيا) بسى بهتر و بزرگتر است، و دايم از خدا آمرزش طلبيد كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (۲۰)