سوره المرسلات با ترجمه فارسی خط به خط

سُوۡرَةُ المُرسَلات

.
بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان 

وَالْمُرْسَلاتِ عُرْفًا (١)

قسم به رسولانى كه از پى هم (بر خير و سعادت خلق) فرستاده شدند. (۱)

فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا (٢)

قسم به فرشتگانى كه به سرعت تند باد (به انجام حكم حق) مى‏شتابند. (۲)

وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا (٣)

قسم به آنان كه (وحى حق و شرع الهى را در جهان) نيكو نشر مى‏دهند. (۳)

فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا (٤)

و قسم به حق آنان كه (به حكم خدا راه هدايت را از ضلالت ممتاز كرده و بين حق و باطل را بر خلق) كاملا جدا مى‏كنند. (۴)

فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا (٥)

و قسم به آنان كه ذكر (خدا و كتاب الهى) را (به انبياء) وحى مى‏كنند. (۵)

عُذْرًا أَوْ نُذْرًا (٦)

تا عذر و حجت (نيكان) و بيم و تهديد (بدان) شود. (۶)

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (٧)

(قسم به همه اينان) كه آنچه (از ثواب و عقاب آخرت) به شما وعده دهند البته واقع خواهد شد. (۷)

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ (٨)

وقتى كه ستارگان همه بى نور و محو شوند. (۸)

وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ (٩)

و آن گاه كه آسمان شكافته شود. (۹)

وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ (١٠)

و آن گاه كه كوه‏ها (چون خاك بر دم باد) پراكنده شوند. (۱۰)

وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ (١١)

و آن گاه كه به رسولان، وقت (گواهى بر امتان) را اعلام كنند. (۱۱)

لأيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ (١٢)

براى چه روزى وقت (وعده حق) معين شد؟ (۱۲)

لِيَوْمِ الْفَصْلِ (١٣)

براى (روز قيامت) همان روزى كه (بين حق و باطل و سعيد و شقى) جدايى افتد. (۱۳)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ (١٤)

و تو چگونه توانى عظمت و سختى آن روز جدايى را تصور كنى؟ (۱۴)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (١٥)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۱۵)

أَلَمْ نُهْلِكِ الأوَّلِينَ (١٦)

آيا ما پيشينيان را (به كيفر كفر) هلاك نكرديم؟ (۱۶)

ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الآخِرِينَ (١٧)

از پى آنان آيندگان را (كه منكران قرآن باشند) نيز هلاك مى‏كنيم. (۱۷)

كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (١٨)

ما بدكاران عالم را همين گونه هلاك مى‏سازيم. (۱۸)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (١٩)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۱۹)

أَلَمْ نَخْلُقْكُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ (٢٠)

آيا ما شما آدميان را از آب نطفه بى قدر (بدين زيبايى) نيافريديم؟ (۲۰)

 فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَكِينٍ (٢١)

و آن نطفه را (از صلب پدر) به قرارگاه استوار (رحم) منتقل ساختيم. (۲۱)

إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ (٢٢)

تا مدتى معين و معلوم (در رحم بماند). (۲۲)

فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ (٢٣)

و ما تقدير (مدت رحم و تعيين سرنوشت او تا ابد) كرديم كه نيكو مقدّر (حكيمى) هستيم. (۲۳)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (٢٤)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۲۴)

أَلَمْ نَجْعَلِ الأرْضَ كِفَاتًا (٢٥)

آيا ما زمين را جامع (حوايج و كفايت بر مسكن و هر امر بشر) قرار نداديم؟ (۲۵)

أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا (٢٦)

تا زندگان روى زمين تعيّش كنند و مردگان درونش پنهان شوند. (۲۶)

وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا (٢٧)

و در آن كوه‏هاى بلند برافراشتيم و (از ابر و باران) به شما آب زلال گوارا نوشانيديم. (۲۷)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (٢٨)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۲۸)

انْطَلِقُوا إِلَى مَا كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (٢٩)

(خطاب رسد: اى منكران) شما امروز به سوى آن دوزخى كه تكذيب مى‏كرديد برويد. (۲۹)

انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ (٣٠)

برويد زير سايه دودهاى آتش دوزخ كه از سه جانب (شما را) احاطه كند. (۳۰)

لا ظَلِيلٍ وَلا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (٣١)

نه بر سر شما سايه خواهد افكند و نه از شرار آتش هيچ نجاتتان خواهد داد. (۳۱)

إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (٣٢)

آن آتش هر شرارى بيفكند شعله‏اش مانند قصرى است. (۳۲)

كَأَنَّهُ جِمَالَةٌ صُفْرٌ (٣٣)

گويى آن شراره (در بزرگى و رنگ) به شتران زرد موى مانند است. (۳۳)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (٣٤)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۳۴)

هَذَا يَوْمُ لا يَنْطِقُونَ (٣٥)

اين روزى است كه (كافران بر نجات خود) سخنى نتوانند گفت. (۳۵)

وَلا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ (٣٦)

و به آنها رخصت عذر خواهى نخواهند داد. (۳۶)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (٣٧)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۳۷)

هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالأوَّلِينَ (٣٨)

اين روز فصل (حكم و جدايى نيك و بد) است كه شما را با همه در گذشتگان پيشين (به عرصه محشر) جمع گردانيده‏ايم. (۳۸)

فَإِنْ كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ (٣٩)

پس اگر فكر و حيلتى (بر نجات خود) توانيد بر من حيلت كنيد. (۳۹)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (٤٠)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۴۰)

 

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلالٍ وَعُيُونٍ (٤١)

(آن روز سخت) بندگان با تقوا و پرهيزگار در سايه درختان بهشت و طرف نهرهاى جارى متنعّمند. (۴۱)

وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ (٤٢)

و از هر نوع ميوه مايل باشند فراوان فراهم است. (۴۲)

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (٤٣)

بخوريد و بياشاميد كه شما را گوارا باد به پاداش اعمال نيكى كه در دنيا به جاى مى‏آورديد. (۴۳)

إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (٤٤)

ما البته نيكوكاران عالم را چنين پاداش مى‏دهيم. (۴۴)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (٤٥)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۴۵)

كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلا إِنَّكُمْ مُجْرِمُونَ (٤٦)

(اى كافران شما هم كه ايمان به لذّات روحانى و تنعّم و نشاط ابدى آخرت نداريد پس به خوى حيوانيت) بخوريد و تمتّع بريد به عمر كوتاه دنيا كه شما بسيار مردم بزهكارى هستيد. (۴۶)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (٤٧)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۴۷)

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لا يَرْكَعُونَ (٤٨)

و هر گاه به آنها گفته شود كه نماز و طاعت خدا را به جاى آريد اطاعت نكنند. (۴۸)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (٤٩)

واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (۴۹)

فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (٥٠)

 (اين كافران) پس از آيات خدا (كه آن را تكذيب كردند) باز به كدامين حديث ايمان مى‏آورند؟ (۵۰)