سُوۡرَةُ القَارعَة
.
بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداى بخشاينده مهربان
ٱلۡقَارِعَةُ (١)
قارعه. (۱)
مَا ٱلۡقَارِعَةُ (٢)
چيست قارعه؟ (۲)
وَمَآ أَدۡرَٮٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ (٣)
و تو چه دانى كه قارعه چيست؟ (۳)
يَوۡمَ يَكُونُ ٱلنَّاسُ ڪَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ (٤)
روزى است كه مردم چون پروانگان پراكنده باشند، (۴)
وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ ڪَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ (٥)
و كوهها چون پشمزده شده. (۵)
فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٲزِينُهُ ۥ (٦)
اما هر كه كفّه ترازويش سنگين باشد، (۶)
فَهُوَ فِى عِيشَةٍ۬ رَّاضِيَةٍ۬ (٧)
در يك زندگى پسنديده است. (۷)
وَأَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٲزِينُهُ ۥ (٨)
و اما هر كه كفه ترازويش سبك باشد، (۸)
فَأُمُّهُ ۥ هَاوِيَةٌ۬ (٩)
جايگاهش در هاويه است. (۹)
وَمَآ أَدۡرَٮٰكَ مَا هِيَهۡ (١٠)
و تو چه دانى كه هاويه چيست؟ (۱۰)
نَارٌ حَامِيَةُۢ (١١)
آتشى است در نهايت گرمى. (۱۱)