سُوۡرَةُ الِضُّحىٰ

.
بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداى بخشاينده مهربان

وَٱلضُّحَىٰ (١)

سوگند به آغاز روز، (۱)

وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ (٢)

و سوگند به شب چون آرام و در خود شود، (۲)

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (٣)

كه پروردگارت تو را ترك نكرده و بر تو خشم نگرفته است. (۳)

وَلَلۡأَخِرَةُ خَيۡرٌ۬ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ (٤)

هر آينه آخرت براى تو بهتر از دنياست. (۴)

وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ (٥)

به زودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خشنود شوى. (۵)

أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمً۬ا فَـَٔاوَىٰ (٦)

آيا تو را يتيم نيافت و پناهت داد؟ (۶)

وَوَجَدَكَ ضَآلاًّ۬ فَهَدَىٰ (٧)

آيا تو را گمگشته نيافت و هدايتت كرد؟ (۷)

وَوَجَدَكَ عَآٮِٕلاً۬ فَأَغۡنَىٰ (٨)

آيا تو را درويش نيافت و توانگرت گردانيد؟ (۸)

فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ (٩)

پس يتيم را ميازار، (۹)

وَأَمَّا ٱلسَّآٮِٕلَ فَلَا تَنۡہَرۡ (١٠)

و گدا را مَران، (۱۰)

وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ (١١)

و از نعمت پروردگارت سخن بگوى. (۱۱)