سُوۡرَةُ الشّمس
.
بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداى بخشاينده مهربان
وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَٮٰهَا (١)
سوگند به آفتاب و روشنىاش به هنگام چاشت، (۱)
وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَٮٰهَا (٢)
و سوگند به ماه چون از پى آن برآيد، (۲)
وَٱلنَّہَارِ إِذَا جَلَّٮٰهَا (٣)
و سوگند به روز چون گيتى را روشن كند، (۳)
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشها (٤)
و سوگند به شب چون فرو پوشدش، (۴)
وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَٮٰهَا (٥)
و سوگند به آسمان و آن كه آن را بر آورده، (۵)
وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَٮٰهَا (٦)
و سوگند به زمين و آن كه آن را بگسترده، (۶)
وَنَفۡسٍ۬ وَمَا سَوَّٮٰهَا (٧)
و سوگند به نفس و آن كه نيكويش بيافريده- (۷)
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَٮٰهَا (٨)
سپس بديها و پرهيزگاريهايش را به او الهام كرده- (۸)
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّٮٰهَا (٩)
كه: هر كه در پاكى آن كوشيد رستگار شد، (۹)
وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّٮٰهَا (١٠)
و هر كه در پليدىاش فرو پوشيد نوميد گرديد. (۱۰)
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَاهَآ (١١)
قوم ثمود از روى سركشى تكذيب كردند. (۱۱)
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَٮٰهَا (١٢)
آن گاه كه شقى ترينشان برخاست. (۱۲)
فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَـٰهَا (١٣)
پيامبر خدا به آنها گفت كه ماده شتر خدا را با آبشخورش واگذاريد. (۱۳)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّٮٰهَا (١٤)
تكذيبش كردند و شتر را پى كردند. پس پروردگارشان به سبب گناهشان بر سرشان عذاب آورد و با خاك يكسان ساخت. (۱۴)
وَلَا يَخَافُ عُقۡبَـٰهَا (١٥)
و او از سرانجام آن بيمناك نشد. (۱۵)