سوره البلد

سُوۡرَةُ البَلَد

.
بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداى بخشاينده مهربان

لَآ أُقۡسِمُ بِہَـٰذَا ٱلۡبَلَدِ (١)

قسم به اين شهر. (۱)

وَأَنتَ حِلُّۢ بِہَـٰذَا ٱلۡبَلَدِ (٢)

و تو در اين شهر سكنا گرفته‏اى. (۲)

وَوَالِدٍ۬ وَمَا وَلَدَ (٣)

و قسم به پدر و فرزندانى كه پديد آورد، (۳)

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَـٰنَ فِى كَبَدٍ (٤)

كه آدمى را در رنج و محنت بيافريده‏ايم، (۴)

أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٌ۬ (٥)

آيا مى‏پندارد كه كس بر او چيره نگردد؟ (۵)

يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالاً۬ لُّبَدًا (٦)

مى‏گويد: مالى فراوان را تباه كردم. (۶)

أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُ ۥۤ أَحَدٌ (٧)

آيا مى‏پندارد كه كسى او را نديده است؟ (۷)

أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُ ۥ عَيۡنَيۡنِ (٨)

آيا براى او دو چشم نيافريده‏ايم؟ (۸)

وَلِسَانً۬ا وَشَفَتَيۡنِ (٩)

و يك زبان و دو لب؟ (۹)

وَهَدَيۡنَـٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ (١٠)

و دو راه پيش پايش ننهاديم؟ (۱۰)

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ (١١)

و او در آن گذرگاه سخت قدم ننهاد. (۱۱)

وَمَآ أَدۡرَٮٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ (١٢)

و تو چه دانى كه گذرگاه سخت چيست؟ (۱۲)

فَكُّ رَقَبَةٍ (١٣)

آزاد كردن بنده است، (۱۳)

أَوۡ إِطۡعَـٰمٌ۬ فِى يَوۡمٍ۬ ذِى مَسۡغَبَةٍ۬ (١٤)

يا طعام دادن در روز قحطى، (۱۴)

يَتِيمً۬ا ذَا مَقۡرَبَةٍ (١٥)

خاصه به يتيمى كه خويشاوند باشد، (۱۵)

أَوۡ مِسۡكِينً۬ا ذَا مَتۡرَبَةٍ۬ (١٦)

يا به مسكينى خاك‏نشين. (۱۶)

ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ (١٧)

تا از كسانى باشد كه ايمان آورده‏اند و يكديگر را به صبر سفارش كرده‏اند و به بخشايش. (۱۷)

أُوْلَـٰٓٮِٕكَ أَصۡحَـٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ (١٨)

اينان اهل سعادتند. (۱۸)

وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَـٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَـٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ (١٩)

و كسانى كه به آيات ما كافرند اهل شقاوتند. (۱۹)

عَلَيۡہِمۡ نَارٌ۬ مُّؤۡصَدَةُۢ (٢٠)

نصيب آنهاست آتشى كه از هر سو سرش پوشيده است. (۲۰)