سُوۡرَةُ الاٴعلی
.
بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى (١)
(اى رسول ما) نام خداى خود را كه برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاكى ياد كن. (۱)
ٱلَّذِى خَلَقَ فَسَوَّىٰ (٢)
آن خدايى كه (عالم را) خلق كرد و (همه را) به حد كمال خود رسانيد. (۲)
وَٱلَّذِى قَدَّرَ فَهَدَىٰ (٣)
آن خدايى كه (هر چيز را) قدر و اندازهاى داد و (به راه كمالش) هدايت نمود. (۳)
وَٱلَّذِىٓ أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ (٤)
آن خدايى كه گياه را سبز و خرم از زمين برويانيد. (۴)
فَجَعَلَهُ ۥ غُثَآءً أَحۡوَىٰ (٥)
و آن گاه خشك و سياهش گردانيد. (۵)
سَنُقۡرِئُكَ فَلَا تَنسی (٦)
ما تو را قرائت آيات قرآن چندان آموزيم كه هيچ فراموش نكنى. (۶)
إِلا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى (٧)
مگر آنچه خدا خواهد (كه از يادت برد) كه او به امور آشكار و پنهان عالم آگاه است. (۷)
وَنُيَسِّرُكَ لِلۡيُسۡرَىٰ (٨)
و ما تو را بر طريقه (شريعت سهل و) آسان موفق مىداريم. (۸)
فَذَكِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكۡرَىٰ (٩)
پس (به آيات الهى خلق را) متذكر ساز اگر سودمند افتد. (۹)
سَيَذَّكَّرُ مَن يَخۡشَىٰ (١٠)
البته هر كه خدا ترس باشد (به اين تذكر) پند مىگيرد. (۱۰)
وَيَتَجَنَّبُہَا ٱلۡأَشۡقَى (١١)
و آن كه شقىترين مردم است از آن دورى گزيند. (۱۱)
ٱلَّذِى يَصۡلَى ٱلنَّارَ ٱلۡكُبۡرَىٰ (١٢)
همان كس كه عاقبت به آتش بسيار سخت دوزخ در افتد. (۱۲)
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيہَا وَلَا يَحۡيَىٰ (١٣)
و در آن دوزخ نه بميرد (تا راحت شود) و نه زنده ماند (و برخوردار از زندگانى باشد). (۱۳)
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن تَزَكَّىٰ (١٤)
حقّا فلاح و رستگارى يافت آن كسى كه تزكيه نفس كرد. (۱۴)
وَذَكَرَ ٱسۡمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ (١٥)
و به ذكر نام خدا به نماز و طاعت پرداخت. (۱۵)
بَلۡ تُؤۡثِرُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا (١٦)
(اما شما مردم از جهل و غفلت از پى اين سعادت نرويد) بلكه زندگانى دنيا را بگزينيد و عزيز داريد. (۱۶)
وَٱلۡأَخِرَةُ خَيۡرٌ۬ وَأَبۡقَىٰٓ (١٧)
در صورتى كه منزل آخرت بسى بهتر و پايندهتر (از دنياى چند روزه) است. (۱۷)
إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الأولَى (١٨)
اين گفتار به حقيقت در كتب پيشين ذكر شده. (۱۸)
صُحُفِ إِبۡرَٲهِيمَ وَمُوسَىٰ (١٩)
بخصوص در صحف ابراهيم و تورات موسى (مفصل بيان گرديده است). (۱۹)